When in Limburg... haal je bij de bakker een vlaai. Kroonselevlaoj, zoals ze in Maastricht zeggen. Kruisbessenvlaai dus. Die wij kroeselevla noemen, wat ergens uit de Limburgse wortels van Sol komt (Kerkrade?), maar wat misschien verbasterd en verArnhemst is.

Bij de BV Vastgoed van toneelgroep Maastricht - hier wordt de inleiding gerepeteerd.En when in Limburg moet er vlaai meegenomen. Kroonselevlaoj, kruisbessenvlaai, die wij kroeselevla noemen.

Gisteren was ik bij BOS Theaterproducties om een idee voor een voorstelling voor te leggen aan een gezelschap van programmeurs, om te kijken of het een levensvatbaar idee voor de theaters is. Interessant om hen te betrekken bij het vormen van plannen. Het was een fijn gesprek, maar ik vergat een foto te nemen.

De Japanse methode om keramiek te repareren met goud, kintsugi, levert voorwerpen op waarin je de ziel ziet, tere gouden lijntjes die de scherven bij elkaar houden en het gebrek niet verbergen, maar benadrukken - en daardoor juist de waarde vermeerderen.

Blauwe lucht, vrijdag zestien graden en de guirlandes worden neergehaald. We bereiden ons voor op het einde van de winter.

Ik moet veel niezen dus het wordt voorjaar.Als het voorjaar wordt haal ik takken in huis.Gips, kers, perzik.Het tuincentrum kleurt pastel.Overal eieren.

Ik kan niet voor een kleine boodschap naar het tuincentrum. Ik kom altijd met een volle bak thuis.

In De Penseelstreek, de wijkkrant van De Hoogkamp (waar de schildersbuurt ook onder valt, vandaar) stond dit portret.

Veel tinten blauw, grijs en gebroken wit. Veel stipjes en streepjes. Maar de golf begint vorm te krijgen.

Valentijn Hoogenkamp schreef het Regenbooggedicht 'Als mijn hart zich maar niet sluit!'. Valentijnsdag is een mooie dag om nog maar eens te benadrukken dat alle liefde gevierd mag worden.

In april gaat Dadaland in première, een donkere komedie over liefde. Liliane Brakema en ik zijn nog bezig met de laatste aanpassingen en aantastingen van de tekst. De repetities gaan in volle gang. Het wordt een wonderlijk, door Ionesco geïnspireerd stuk dat grappig en vervreemdend is.

In het Groningse Forum vond de eerste avond van een tweeluik over dood en rouw plaats, Als de Dood Dichtbij komt. Met professionals en ervaringsdeskundigen praatten we over leven, lijden, ondraaglijkheid, afscheid en een waardig levenseinde. Jelte Posthumus sprak met de ongeneeslijk zieke Marije Leurink, uitvaartverzorger Iede Hoorn en in de palliatieve zorg gespecialiseerde huisarts Florien van Heest.