Interessante artikelen in de Volkskrant en The Evening Standard, over Asma al-Assad die in 2011 door Vogue nog de 'Roos van de Woestijn' werd genoemd. Een beeld dat al vrij snel afbrokkelde, waarna ze de bijnaam Lady Macbeth kreeg, omdat ze al haar geld en invloed aanwendde de macht van haar man te versterken.
‘Ik ben de echte dictator’ schreef ze in een mail aan een vriendin (door The Guardian geopenbaard). Wat een mooie Lady Macbeth-quote is! Ze fungeerde als het zachte gezicht in de Westerse media dat de regering van haar man verdedigde; gaf een kwart miljoen uit aan vazen van Harrods en schoenen van Louboutin terwijl haar bevolking honger leed en uitgemoord werd; sluisde als 'filantroop' zo'n 90% van donatiegeld aan liefdadigheidsinstellingen door naar het regime waar het gebruikt werd voor militaire acties. Lady Macbeth is een mooie bijnaam voor Asma.
Althans, als je het klassieke imago van Shakespeares Lady Macbeth pakt - een perspectief dat wellicht kantelt als je het bekijkt vanuit haar. Niet vanuit de overwinnaar geschreven, niet vanuit haar man. Wat kan Lady Macbeth nog meer zijn dan een ijskoude, berekenende machtsfactor die de eigenlijke touwtjes in handen heeft? Is er een ander tragedie te schrijven vanuit dit personage.
In 2020 deed ik een poging, in het stuk Lady & Macbeth (te vinden op deze site), dat door toneelgroep Maastricht gespeeld zou worden (met Angela Schijf als Lady Macbeth), maar dat samen met het hele theaterseizoen op de coronamestvaalt verdween. Hierin wordt een andere kant van dit personage onderzocht. Het stuk is nooit opgevoerd.
Nu heb ik de fantasie om, na Koning Krump (de zon gaat onder in het Westen) een nieuw Shakespeareaans koningsdrama te schrijven, een Lady Macbeth, vanuit Asma al-Assad.
Reactie plaatsen
Reacties