Misschien omdat het de week van de poëzie is, misschien omdat de nachten woelig zijn met gloeiende kinderen naast me die me van de bedrand duwen, misschien omdat de kattennachten door mijn slaap heen breken, maar om kwart voor vier in de nacht werd ik wakker en had ik een paar vreemde regels in mijn hoofd, die overgebleven waren van een droom.
Meestal verpoedert een droom zodra ik wakker ben, een paar onsamenhangende beelden blijven even als nevel zweven en lossen dan op in de dag, of in de tweede slaap. Maar terwijl ik naar de wc liep telde ik per traptrede de lettergrepen.
Het was een haiku, of tenminste, bijna. Er kwam één lettergreep te kort, maar op de een of andere manier klopte het tóch.
de kat krabt aan mij
hij en zijn vulva hebben
schijt aan alles
Reactie plaatsen
Reacties